7. De Olympus op

Om 05:15 uur gaat de wekker. We nemen een stevig ontbijt met gebakken eieren en staan om 08:00 uur op de Olympus. 10 van ons klimmen de berg (bíjna) helemaal op, de overige 4, waaronder Willeke en ik, laten het bij de helft. Onderweg worden we ingehaald door pakezels die etenswaar naar de berghut brengen.

Willeke en ik ontmoeten al snel een Tsjech die zich bij ons aansluit. We praten over van alles en nog wat. Het worden boeiende gesprekken (meteen goed voor ons Engels). De man is met zijn 2 kinderen en ouders vlakbij de Olympus aan het kamperen en gaat vandaag net als wij tot de helft van de berg. We praten over het Russisch bewind dat Tsjechië in de jaren '80 nog had. De man vertelt dat hij als student nog heeft meegedaan aan de revolutie en dat ze nu een democratie hebben. Dat hij bang is dat ze een socialistisch georiënteerde regering krijgen na de komende verkiezingen. Zelf stemt hij liberaal (tjah hoe kan het ook als je golf speelt, wat een VVD'er). Ondertussen krijgen we abrikozen, Red Bull, chocola en Gouda kaasjes van de Tsjech. Fijn, want de tocht valt ons zwaar na al die korte nachten en in de verzengende hitte. Op sommige plaatsen is vrijwel geen schaduw, gelukkig was er nog wel wat wind.

Bij terugkomst zitten Willeke en ik naast een oude Italiaan, met wie ik probeer een praatje aan te knopen. Waar hij vandaan komt en of hij wel eens in Nederland is geweest. Hij vindt ons grappig en begint volop vragen te stellen en grappen te maken. Ik krijg een sigaret van hem, hij één van mij. Willeke en ik krijgen om de beurt van zijn kersen slagroomtaart. Hilarisch! Het slot is echter nogal bizar. Hij vraagt ons mee naar zijn bureau, om te laten zien waar hij werkt. Als we naar binnen kijken zien we alleen maar een bureau, 2 stoelen en 2 kettingzagen. Hij wil met alle geweld dat we binnen gaan (terwijl het super zonnig is en we bij een terras zitten), maar liever houden wij het bij een gesprekje in de open lucht. Rare mannen, die Grieken.

Onze groepsgenoten komen na een paar uur ook weer beneden. Respect voor hun doorzettingsvermogen! We gaan met elkaar uit eten. Dat bevalt goed na zo'n intensieve dag. We vinden een heerlijk Grieks tentje met veranda. Souvlaki, lamsvlees en ander Grieks goed (watermeloen als gratis dessert) gaat er wel in nu. Gelukkig geen ouzo gehad als voorafje. Dat was vast niet goed gegaan na al die inspanning, zo laat op de avond. Een straathond geniet van ons overgebleven eten.

Na een rit door het donker vinden we een plekje bij een bunkerachtige, leegstaande woning met halfafgebouwde aanbouw. De reacties bij aankomst zijn prachtig om aan te horen. Iedereen loopt alle kanten heen om het huis en de tuin te inspecteren. "Kijk, hier is nog een stal!", "Oh nee, hier ligt het vol met schapenkeutels!" en "Kom, we gooien onze matjes in die volgende kamer."