8. Via Macedonië naar Servië

We slapen in het huis tot 08:00 uur uit. Daarna drinken we een theetje uit de Feuerwehr-keuken, ontbijten en maken een paar prachtige groepsfoto's. In de auto worden we wakker onder het genot van Mark Knopflers Get Lucky (Pack up my traveling things // Go with the swallows). Dat viel me beter dan het liedje "Papa" van Stef Bos, wat hakte die erin. Gemis neem je ook op reis met je mee, zeker als ik besef hoe mijn vader had kunnen genieten van deze reisverhalen. Hij was ook een avonturier.
Wel leuk dat je op reis muziek uitwisselt met elkaar. En dat niet alleen, want ik heb ook een rijtje boeken en films genoteerd. Avantareizen zijn gewoon super inspirerend!

We rijden de hele dag. De grens over bij Macedonië. Het wordt een sport om bij iedere grensovergang een stempel in ons paspoort te laten zetten. We krijgen het bij deze post niet voor elkaar. Tussen de 2 posten haal ik 10 pakjes mentholsigaretten (20 stuks per pakje) voor maar 10 euro.

Bij Servië gaan we opnieuw de grens over. We geven snoep aan de man achter de balie. In eerste instantie lijken het werkelijk despotische alleenheersers, maar we merken dat je met een geintje en vooral een rustige uitstraling wel wat voor elkaar krijgt. Hij vraagt ons ten slotte met een lach om zijn gezicht: "Are you terrorists or tourists?"

We genieten volop van het rijden door de Servische dorpjes. Een belevenis op zich! De auto's van de Serviërs zijn werkelijk een attractie. De wegen staan bezaaid met oosterse oldtimers; Russische Lada's, oude Golfjes en nog veel meer prachtige wrakken.
Opvallend is de hartelijkheid van de locals. Zodra we een klein dorpje inrijden, zwaaien de mensen naar onze bus. We zijn voor hen blijkbaar ook een bezienswaardigheid. Veel locals zijn hout aan het zagen of vervoeren. Bij vrijwel ieder huis valt ons op dat er 3 dingen zijn: Een ouwe ragbak, een bijenstand en een groot houthok. Sommige balkons liggen zelfs tot bovenaan vol gestapeld.

Rond 20:00 uur vinden we een prachtige plek bij het Vlasinameer. Het is er fris, maar we hebben allemaal zin in een bad in het meer en springen er dus in. Daarna koken Arianne en Martijn heerlijk. Ondertussen kan de cameraploeg plaatjes schieten, vanwege het prachtige avondlicht.
Willeke spreekt een visser die gebrekkig Frans spreekt (had hij als facultatief vak ooit eens gekozen).

Onder het eten wordt onze rust verstoord door 2 Staatsbosbeheer-mannetjes. We schrikken en zijn bang dat we dit prachtige plekje moeten verlaten. Ik loop meteen naar de mannen toe om ze een sigaretje aan het te bieden (helpt volgens Ies). Lollig, hij heeft door dat het een dun mentholsigaretje is en slaat het af als vrouwensigaret. Geeft wel zijn aansteker aan me te leen. Coen biedt nog een biertje aan, waarna de kerels in uniform ons vragen wat we hier doen en hoe lang we blijven. 1 nacht is geen probleem. Coen probeert uit te leggen dat we ons afval in zakken stoppen, maar die boodschap komt niet helemaal over zoals bedoeld. We krijgen een nieuwe vuilniszak. We maken een groepsfoto en daarna vertrekken de mannen.

Als het donker wordt, probeer ik een paar typische outdoorfoto's te schieten van de verlichte tent van Anja en Marina. En dan is het tijd voor kampvuur en voet- en handmassage (nog voor de Olympische kwelling) aan het water.