12. Rijdag door Bosnië

20 augustus 2013 - Srebrenica, Bosnië en Herzegovina

Ontwaken op een vlonder is echt magnifiek! Ondanks dat het erg vroeg moet. Net voordat we onze boot weer af willen meren richting het vasteland, horen we 4 Bosnische mannen vanaf het volgende vissershuisje naar ons schreeuwen en gebaren. Ze hebben hun drank en sigaretten al in de handen (06:10 uur). We varen (net als gisterenavond) rustig door en doen alsof onze neus bloedt.

Aangekomen op het vasteland begint iedereen daar een beetje te ontwaken. We liggen dubbel van het lachen als we zien dat de boot die de Bosniërs hebben gepakt (bij gebrek aan eigen boot) van hun vissershuisje weg drijft en ze er schreeuwend en hopeloos achteraan staren. 1 van hen trekt zijn kleren uit en zwemt in zijn witte onderbroek naar de boot.

Even later komen ze met z'n allen onze kant op geroeid en meren aan. De boot die wij hebben gebruikt is dus van hen...! Wij zetten weer onze schijnheilige er-is-toch-niets-aan-de-hand-face op en knopen een praatje met ze aan. We bieden ze onze excuses aan, voor het feit dat we hun boot hebben gepakt, maar dat wuiven ze meteen weg. "It's okay, no problem, it's okay." Ze vinden ons wel interessant en vragen naar Nederland. Of we ook marihuana of speed voor ze hebben.
Ze willen nog wel eens naar Nederland reizen, maar dat gaat niet makkelijk. Zeker niet gezien het feit dat 1 van hen geen eens een paspoort heeft.

Srebrenic is niet wat we ervan verwacht hadden (namelijk Screbrenica, waar die verschrikkelijke genocide van 8.000 jonge moslimmannen heeft plaatsgevonden). We zijn er tot onze grote spijt bijna langs gereden, maar staan nu 2 uur rijden verderop. Helaas vindt het merendeel van de groep het niet de moeite om er voor terug te rijden. We besluiten om de hele dag door te rijden, om zover mogelijk te komen.

Bij een soort outdoorcentrum houden we pauze en roken een sigaret met een Bosnisch opaatje. 's Avonds gaan we uit eten. De meesten van ons kiezen voor de grillplate; een groot bord vol vlees en vette broodjes, waar je met z'n drieën van kunt eten.

Bij het restaurant komen we in aanraking met een fantastisch stel uit Nederland. Ze zijn al 2 jaar de wereld rond aan het fietsen en gaan voor onbepaalde tijd verder om zich uiteindelijk misschien ergens in Azië te settelen voor wat langere tijd. Het gesprek met hen is inspirerend. Nadat we een groepsfoto met ze maken hebben we het nog lang over deze mensen en hun avontuur terwijl we ons eten nuttigen in het restaurant. Voor meer info kun je kijken op: http://ithaka.im/nl/wiezijnwij.

Nu we toch niet zo des-Avanta's bezig zijn, kunnen we ook nog wel een drankje doen ná het restaurant. We zoeken een leuk terras en zijgen verzadigd neer. Opeens ontpopt Albert zich als een ware romanticus tegenover Philinde. Wat een lol. Het wordt de attractie van de avond. Naast de attractie van de bedelende kinderen. Er loopt een knap kleutermeisje rond de terrasjes die iedere toerist rond haar vingers probeert te winden, voor geld. Ze komt voor je staan, aait je over je wang, neemt je zonnebril even af, draait een rondje, geeft kusjes en houdt dan haar handje op. Bizar!

Overigens, dit dorpje is tijdens de Balkanoorlogen volledig ontdaan van moslims. Dat is te zien op de relatief grote begraafplaats die het dorpje bezit en de enorme hoeveelheid kogelgaten die te zien zijn in de muren.

Laat in de avond komen we op een prachtige kampeerplek aan onderaan een kasteelruïne.

 

 

Foto’s