13. Raften in Bosnië

Iets later dan gewoonlijk rollen we van onze slaapmatjes. Intussen zijn er 2 Bosnische mannen ons kampeerterrein opgereden. Het blijkt hun terrein te zijn en de hut die er staat hebben zij in gebruik. Dat zien we, want om 08:00 uur zitten ze daar alweer te roken en te drinken. Philinde en ik roken er eentje met hen mee en proberen met handen en voeten een gesprek met ze aan te knopen. Uiteindelijk krijgen we 2 pivo's met lemon-smaak. Wij Hollanders bewaren die dan weer voor in de avond.

Bij het raften ontmoeten we Frank en Christel uit Voorschoten. We rijden met een stevige, grote bus een half uur om in een prachtig nationaal park te komen bij de Una rivier. Onderweg krijgen we een stop met sterke drank. We nemen allemaal een shotje, zodat we er tegenaan kunnen. En dat is nodig, want we gaan de meest opwindende en uitdagende route van 15 km aan. 3,5 uur roeien met aan het begin kleinere en grotere watervallen (moeilijkheidsgraag V).
Bij de eerste waterval (17m!) gaan wij de boot uit, maar onze gids blijft erin, peddelt naar de rand van de waterval, springt erin en laat daarna de boot achter zich aan gooien. Bizarre hoogte! We kunnen uiteraard geen foto's maken, maar ik heb wel een plaatje opgezocht van de watervallen.
Onze gids ligt steeds opnieuw dubbel om onze prestaties. Bij de eerste 3 watervallen gaan we om. Best eng. Toen ik in het water belandde duurde het voor mijn gevoel heel lang voor ik weer bovenkwam. Het is een raar gevoel om het water in gelanceerd te worden door een rubberboot en dan het koude water in je wetsuit binnen te voelen lopen om vervolgens met een harde ruk aan je veiligheidshesje een kale rots opgetrokken en neergesmeten te worden.
Vervolgens komt er een brug die bij 7m hoogte begint waar wij vanaf willen springen. Dat is mogelijk, dus hij vraagt wie van ons het wil. Wij steken alle 7 onze hand omhoog, waarop hij zegt: "You grazy dutchies! It's much too cold!" Hij vertelt dat het grootste percentage van hun gasten uit Nederlanders bestaat, dat die vaak speciaal voor het raften naar Bosnië komen.
Onderweg kunnen we water drinken uit de rivier, smeltwater.
Aan het eind krijgen we een rustig deel (moeilijkheidsgraad I), door de bovenste canyon van de Una. De schoonheid van het gebied vanaf de rubberboot gezien is werkelijk fantastisch! 2 dagen terug hadden de rafters een  beer gespot.

Moe, maar voldaan komen we terug. Daar kletsen we nog even leuk met de Nederlandse mensen (de wereldfietsers zijn er nu ook). Daarna rijden we door richting Kroatië. In 20 minuten zijn we er al. De grens over gaat hier heel erg gemakkelijk in vergelijking met Servië / Bosnië / Kroatië.

We vinden een mooie kampeerplaats bij een leeg pand.